Uyuyanlar hayatta bir anlam bulmazlar. Buldukları anlam nefisleri içindir. Her şeyin kendi egolarına,benliklerine hizmet etmesini uygun bulurlar. Vicdanlarını sustururlar. Ben olmayı severler. Üstün olmayı severler. Ben bilirim derler. Kendilerine "tanrı" derler. Ummanda bir damla olduklarını bilmezler.
Uyanmış olanlar gökyüzüne baktıklarında, maviliğin ötesinde uzayın,o uzayın ötesindeki alemlerin ve alemlerin olduğunu bilirler. Dünyadaki meyvelerin ve hayvanların güzelliğini görürler. Şükr ederler. İnsanı severler. Biz derler. Ben derlerken de biz derler. Bedenlerinin mabedleri olduğunu bilir ve onu korurlar. Sebeb ve sonuç yasalarını bilirler. Davranışlarından sorumlu olduklarını bilirler.
Uyanmışlar toprağa basarken adeta ondan özür dilerler. Gülmeyi de bilirler, saymayı da ve sevmeyi de. Yargıda bulunmazlar ama doğruyu bulmak için sorgularlar. Ve akışa saldığımızda göreceğiz hepimiz. Bizi çevreleyen kudreti, planı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder